Doğduğumuz gün giydirilen tulum renklerimizle başlıyor ayrışmamız. Kızsak pembe, erkeksek mavi giyiyoruz. Biraz büyüyüp oyunlar oynamaya başladığımızda gözlemlerimiz hayal gücümüzü güdükleştiriyor. Babamız işe gidiyor, annemiz yemek yapıyor. Biz de kurduğumuz oyunlarda babaysak işe gidiyor, anneysek ev işlerine yönelik oyunlar kuruyor ,kocamıza yemekler hazırlıyor ve oyuncak bebeğimizin karnını doyurup altını temizliyoruz. Bize seçme şansı bırakmayan ailemiz…
Category: Blog
Kapanmış Tiyatroların Tozlu Parfümü, Sen ve Kar
O kadar gerçekçi üşürdün ki, Ceketlerini çıkarıp sahneye uzatma hayalleri kurardı Delikanlılar. Ağlarken gözyaşlarının Tahta zeminde çıkardığı pıt sesi Yankı yapardı. Tiyatronun kırmızı koltukları, eteklerindi Sanki. Saatlerce oturup, Ağzından çıkacak her yeni kelimeyi Bekleyebilirdim. Kalbim çıkardı yerinden, Repliğini unuttun diye. Bilerek beklerdin oysa “Seni seviyorum” demeden önce. Etkisi bilindiğinden, Her oyunda bir ‘Seni seviyorum sahnesi’…
Dünyayla Son Randevu
Dünya son nefesini vermek üzere.Maalesef biz insanlar son nefesini verirken onun yanında olamayacağız.Muhtemelen yeni gezegenimizde kendimize en güzel yeri bulmak için yarışıyor oluruz.Ardımızda bıraktığımız tahribatı sefaleti umursamadan yeni emellerle sıfırdan bir hayata başlarız.Hırs ve bencilliğimizi de bavullara doldurur yeni dünyamıza getiririz.Hiç vakit kaybetmeden fabrikalar kurar,elektrik direkleri diker,bulduğumuz yere beton doldururuz.Düşününce içimiz sızlamayacak kadar unuturuz dünyayı….