Küçük bir balıkçı teknesinde Unuttuğum çocukluğum, Gördüğüm her deniz kabuğunda Su yüzüne çıkar. Ve “Bizi nasıl unutursun?” Diye bağırır martılar. Annem hep, “Martı çığlıkları, Babanın gülüşüne benzerdi” der. Ama ben bilirim ki martılar, Çığlık değil, kahkaha atar. Hem gök hem deniz onlarınken, Neden çığlık atsınlar? Hala hiç anlamam: Neydi bu deniz sevgimiz? Babamla balığa çıktığımız…