Kategori: Blog

Karanlık hayatlar, körelmiş umutlar ve bıkkınlık alabildiğine kadar… Elinde kazma alnında fener, her vuruşta taşlara bir kıvılcım, bir keder, bir hüzün vurur başlara. Evde  bir kadın ki dünyanın en sabırlı, en güzel kadını ve üç çocuk gözlerinde pırlanta parıltısı… Eller kömür karası, kalpler altın sarısı. Gönüllerde mahcupluk yarası. Oynanan alkışlanması gereken bir trajedi değil, yaşanan…

  Gittikçe büyüyen bir sessizliği bütünleyen şehrin ortasında aynada ağlayan bir kadın vardı. Senelerce, senelerce evveldi; Yaşayan bir kız vardı, bileceksiniz, İsmi Annabel Lee; Hiçbir şey düşünmezdi sevilmekten Sevmekten başka beni.   Gittikçe küçülen bedenimin ortasında oynayan, ruhumun boşluklarını kahkahalarla dolduran bir kadın vardı. Ellerimi uzattığımda, tutmazdı. Parmak uçlarımı öpmenin ellerimi tutmaktan daha güzel olduğunu…

Hiç ölümümün bu şekilde olacağını düşünmemiştim. Freni patlamış bir kamyon, alerjik bir reaksiyon, açık unutulmuş bir rögar kapağı, boğulma, genç yaşıma rağmen bir kalp krizi, deprem, bir hatalı sollama… Hepsi daha mantıklıydı bundan. Veya daha kahraman gibi ölebilirdim. Haberlerimi “Genç adam, küçük kızı ezilmekten kurtarmak için canını feda etti” diye sunardı spikerler, bir süre konuşulurdum,…